رضا یزدانی بر روی صحنه

 رضا یزدانی خواننده‌ی خوبی‌ست. گذشته از رفاقت چند ساله- که او رفیق خوبی هم هست- کارهایش را بسیار دوست دارم. صدای خش‌دار و گرفته‌اش، که خوشبختانه بوی تقلید نمی‌دهد و مال خودِ خودش است، هم به ترانه‌های عاشقانه می‌آید و هم ترانه‌های اجتماعی و معترض! از همان شبی که در پیاده‌روهای یوسف آباد، ماکت اولیه‌ی کارهایش را از آن واکمن تاریخی یغما گلرویی شنیدم، هوادار صدایش شدم. بعدها فهمیدم که پیش از آن آلبومی از غزل‌های مولانا به نام «شهر دل» نیز از او منتشر شده. هرچند برای من رضا یزدانی از «پرنده بی پرنده» شروع شد. آلبومی که در ابتدا «غیرمجاز» نام داشت و بعدها «پرنده بی پرنده» شد. در حال و هوای موسیقی آن روزها، «پرنده بی پرنده» مثل معجزه بود. بماند که بعدها به این نتیجه رسیدم که تنظیم‌های حمید صدری چندان هم راک نبوده و بعضی تاکیدات رضا روی واژه‌هایی مثل «شب» بیش از اندازه بوده و... هرچه که بود «پرنده بی پرنده» با «کافه نادری» و «لاله‌زار» به حافظه‌ی جمعی عده‌ای پیوست که در آن وانفسا -چه فرقی می‌کند اگر بنویسم این وانفسا-  به دنبال موسیقی و شعر و صدای متفاوت بودند. رضا یزدانی و یغما گلرویی برای دو ترانه‌ی این آلبوم، جردن و لاله‌زار کلیپ هم ساختند. اما متاسفانه این کلیپ‌ها، به دلیل کیفیت پایین، کمکی به بیشتر شنیده شدن ترانه‌ها نکرد تا رسیدیم به آشنایی مسعود کیمیایی با این آلبوم و علاقه‌مندی او به صدای رضا...
بازی در فیلم «حکم» و خواندن ترانه‌های فیلم، به ویژه ترانه‌ی درخشان «حکم» بر روی ملودی «لاله‌زار» باعث شد رضا یزدانی بیش از پیش دیده و شنیده شود. فروش آلبوم «پرنده بی پرنده»، چند سال پس از انتشار اولیه، ناگهان اوج گرفت و رضا یزدانی به یکی از خوانندگان موفق روز بدل شد. بعد از «حکم» رضا در «رئیس» هم نقش خود را بازی کرد و خواند. گذشته از کیفیت سینمایی این دو فیلم، که شخصاً هیچ کدام را نمی‌پسندم، حضور موسیقی و صدای متفاوت رضا یزدانی در سینما اتفاق خجسته‌ای بود.
آلبوم بعدی رضا یزدانی «والیوم ده» نام داشت که به دلیل مجوز نگرفتن این قطعه، به «هیس» تغییر نام داد. این‌بار رضا، علاوه بر ساخت ملودی‌ها، تنظیم را خود بر عهده گرفت. در ادامه‌ی همکاری او با یغما گلرویی، تمام ترانه‌های این آلبوم همچون «پرنده بی پرنده» از کارهای یغما بود. ترانه‌های «برج»، «شمال» و «کارتون» بیش از دیگر ترانه‌های این آلبوم مورد توجه قرار گرفت.
آلبوم تازه‌ی او باز هم ترانه‌های یغما، و این بار تنظیم دوست خوب دیگرم، بهروز پایگان آماده شده و در انتظار مجوز ارشاد است. گویا قرار است نام آلبوم «نگران خودمم» باشد. او در کارهای تازه‌اش متفاوت‌تر از دو آلبوم قبل خوانده‌، موسیقی هم با تنظیم بهروز حال و هوایی دیگر دارد. نمی‌دانم کی این کار به بازار می‌آید، اما بی‌تردید شنیدنش را به همه توصیه می‌کنم...
**
همه‌ی این‌ها را گفتم که به اینجا برسم که «رضا یزدانی» برای نخستین بار به صورت رسمی بر روی صحنه خواهد رفت. از 17 تا 22 آبان او به همراه مانی رهنما، علی‌رضا عصار و مهران مدیری در سالن وزارت کشور کنسرت خواهد داشت. علی‌رغم برخی حاشیه‎‌های عجیب و غریب این کنسرت، امیدوارم حضور این هنرمندان در کنار هم کمکی به اوضاع به هم ریخته‌ی موسیقی پاپ کند. برای «رضا یزدانی» عزیز هم از ته قلب آرزوی موفقیت دارم. امیدوارم بعد از رفتن به این کنسرت مجالی دست دهد تا گزارش مختصری از آن را اینجا بنویسم.
**
پ.ن: برای رزرو و خرید آنلاین بلیت می توانید به این سایت مراجعه کنید. 

پ.ن۲: الان که این مطلب را می‌نویسم دو ماه از کنسرت رضا گذشته، در گشت و گذارهای اینترنتی به این دو وبلاگ و خاطره‌ی نویسندگان خوبش از کنسرت رضا رسیدم. شما هم بخوانید. جالب است: 

من و ام اس 

رضا یزدانی و من